Categorie archief: 4e arr Bijzondere plekken

Place du Marché Sainte-Catherine

Place du Marché Sainte-Catherine werd gebouwd in 1784 op de plaats van de koninklijke priorij van La Couture Sainte-Catherine, is het rustige geplaveide pleintje anders dan de meeste andere plekken in Le Marais.

Place du Marché Sainte-Catherine, zomer 2022 door Chris Rachel Spatz

De naam van dit kruimige pleintje verwijst naar de naam van het klooster dat hier ooit zat [uit 1201] en de marktfunctie die het pleintje kreeg vanaf de 18e eeuw. De Rue d’Ormesson en de Rue Caron komen erop uit en d’Ormesson verwijst naar de hoogwaardigheidsbekleder die rond 1780 opdracht gaf voor het verschijnen van een plein op deze plek en Caron verwijst naar de architect

Aan het aardige pleintje met decoratieve moerbei boom vind je verschillende restaurants, een theatertje en een hotel . Ik vind le Marché zelf erg leuk omdat ze met dagverse producten werken en een door de markt geinspieerd menu en ze hebben een fijn terras. Zet zitten er al best lang. [Website Le Marché >>>>]

Place du Marché Sainte-Catherine, zomer 2022 door Chris Rachel Spatz

Vroeger zat op de kop van het pleintje Pilchi Poi met Oost Europese Joodse gerechten maar is verdwenen en is nu Terrasse Sainte-Catherine. Ook het oude theatertje is weg lijkt, er zit iets wat heet Café Theatre de la magie 

Al zeker sinds de jaren 90 zit aan de zuid zijde van het pleintje Hotel Pratic . De kamers aan de straatkant hebben leuk uitzicht over het pleintje .[Op Parijsonline >>>]

Meer historie over Place du Marché Sainte-Catherine: >>>>>>

Rue des Rosiers

Vlak achter het Centre Pompidou begint de Marais. De Rue des Rosiers vormt het joodse epicentrum van de Marais.

In dit buurtje komt hip Parijs, Joods Parijs en toeristisch Parijs samen als een leuke smeltkroes.

In de afgelopen 25 jaar dat ik er kom zijn er nogal wat oud adresjes verdwenen (ook het Nederlandse café ; ) en er komen steeds meer hippe tentjes maar gelukkig zie je dat veel Joodse winkeltjes overeind zijn gebleven.

De eerste keer dat ik door de Marais liep halverwege de jaren 80 (op weg naar de winkel van Galerie Maeght … die er toen nog zat) was het buurtje rommelig. Maar plots zag je veranderingen.  Het oude badhuis op de Rue des Rosiers verdween en werd prachtig gerenoveerd. Het heeft eerst plaats moeten maken voor het hoofdkwartier van het modemerk Chévignon en is nu in gebruik als trendy café.

De synagoge (ontworpen door de Art Nouveau architect Guimard) daarentegen is nog volop in gebruik en het contingent joodse bakkers en restaurants trekt zelfs weer behoorlijk aan.

De kleine restaurants zoals Chez Marianne en Chez Hanna et Hami zijn van oorsprong Sefardisch en gespecialiseerd in falafel. De bakkers en de specialiteitenwinkels zijn meer Ashkenazy (Oost-Europees) van oorsprong.

De Deli  bijvoorbeeld van Finkelsztajn is wereldberoemd, maar ook de andere kleine bakkertjes zijn erg goed. Deze voornamelijk Ashkenazy-joodse bakkers hebben bijvoorbeeld heerlijke maanzaadbroodjes.

 

Nog twee (nieuwe) adresjes in de Marais:
Miznon: op de 22 rue des Ecouffes is een klein maar erg leuk eethuisje dat in allerlei hippe bladen en op foodblogs wordt getipt.
Maison David op nr 6 van diezelfde rue des Ecouffes is zo’n authentieke Joodse slager met absoluut waanzinnige Pastrami sandwiches.

 

Place des Vosges

In de Middeleeuwen deed dit plein al dienst als toernooiveld en later als paardenmarkt, maar het kreeg zijn prachtige renaissance-gedaante in de 17e eeuw onder Henri IV.

Ma Bourgogne

Het plein is perfect symmetrisch van inrichting en wordt omgeven door 36 mooie herenhuizen, gebouwd met afwisselend witte en rode bakstenen met scherpe decoratieve leistenen daken en met arcades op de begane grond.

Onder de arcades zijn tegenwoordig mooie boutiques te vinden en een aantal vooraanstaande restaurants. ( zoals Ma Bourgogne) Op nr. 6 staat het Maison Victor Hugo.

Ile Louvier

Op Historische kaarten van Parijs uit de 17 en 18e eeuw staat naast Ile de la Cite en Ile Saint Louis nog een 3e eiland aangegeven. De naam verwijst naar de eigenaar in de 14e eeuw; Nicolas de Louviers.

Het eiland is ontstaan uit een zandbank en werd al in de tijd van Nicolas Louviers niet intensief bewoond omdat het eiland bij hoogwater regelmatig overstroomde. Vanaf 1700 werd de stad Parijs eigenaar van het eland en gaf het in gebruik aan houthandelaren , die dankbaar gebruik maakten van de handige plek midden in de rivier om materialen af en aan te voeren. Het eiland is inmiddels verdwenen, althans het is in 1847 vastgelegd aan de rechteroever van de rivier.

Ik ben natuurlijk gaan kijken op hedendaagse kaarten en als ik me niet vergis zie je de contouren van het oude eiland terug in het hedendaagse kaartbeeld. Op het kaartfragment hieronder uit maps.google.

Place Dauphine

Place Dauphine is wat mij betreft een heerlijke plek in op Ile de la Cite. Maigret dronk er zijn biertjes na een lang verhoor op de Quai des Orfevres. Dus ik wist wel dat het iets moest zijn 😉 Maar het is inderdaad een aardig pleintje met een opvallende driehoekige vorm, omringd door bomen. Je vind er verschillende restaurants en hotels. Het plein komt uit op de Pont Neuf, een van de oudste stenen bruggen van Parijs. Op het plein vind je het standbeeld van Henri IV maar het plein is ooit gebouwd (1607) ter glorie van zijn zoon , de toenmalige toekomstige kroonprins (dauphin) van Frankrijk; Lodewijk XIII.

Tenslotte moet nog worden vermeld dat ook de eindjes van de eilanden heel bijzonder zijn. Zo vind je vlak achter Place Dauphine Square vert Galant, een parkje waarvan de naam verwijst naar de groene Koning Henri IV. Op andere kant van het eiland is een geheel andere gedenkplaats te vinden. Hier tref je het Mémorial des Martyrs de la Déportation. Een gedenkteken voor de 200.000 gedeporteerde Franse burgers tijdens WO II naar Duitse werkkampen