Ga als je even rust zoekt eens kijken in de parken van Parijs. Ze staan vol prachtige bomen, bijzondere planten, uitgestrekte gazons en mooie tuinarchitectuur.
Elk park heeft zijn eigen karakter. Ze zijn voorzien van waterpartijen, draaimolens, beeldhouwwerken, kinderspeelplaatsen of reuktuinen.
In elk park vind je bankjes of stoelen om even uit te puffen en van het uitzicht te genieten. Altijd is er ook wat te beleven voor kinderen. Hier wat tips voor enkele moderne parken.
Als je vanaf de Seinekades de Boulevard St Michel afloopt (eigenlijk omhoog!) krijg je na ongeveer een kilometer aan je rechterhand de Jardin du Luxembourg.
Dit is een van de mooiste en grootste parken in het centrum van Parijs. Er zijn tennisbanen, een kleine kinderspeeltuin met kinderboerderij, hier en daar staat een heerlijk ouderwetse muziektent en er is altijd voldoende ruimte om te wandelen of ergens op een bankje te zitten. Alles natuurlijk wel volgens de strenge Franse parkregels: Niet op het gras komen 😉
Het middelpunt van dit park is de grote vijver vlakbij de ingang. Bij mooi weer kun je heerlijk zitten op een van de vele losse stoelen rondom de vijver waar je ook in de zomer houten modelzeilbootjes kunt huren. Aan de kop van het park vind je het Palais du Luxembourg met daarin de Senaat en het Musée du Luxembourg. Regelmatig zijn daar prachtige tentoonstellingen (website >>>)
Het Jardin op een drukke herfstmiddag in 2017. In de herfst vind je vaak bij één van de ingangen ook verkopers van gepofte kastanjes
En verborgen in het park vind je ook een cafétje en een prachtig theatertje
Voor de Meridiaanfans: Op verschillende plekken aan de oostkant van het park zijn Arago-plakken van Dibbets goed vindbaar.
Ze zijn in die zin bijzonder omdat je vanaf het park de lijn naar het Observatoire goed ziet van waaruit de Franse nulmeridiaan berekend werd. >>>>
Tot slot vind je aan de buitenkant van de hekken van het park heel regelmatig mooie fotoexposities. ’s Avonds zijn de foto’s ook de moeite waard want dan worden ze mooi verlicht. Een hoogtepunt was drie jaar geleden La Terre vue du Ciel van Yann Arthus-Bertrand.
Het Parc Montsouris vormt met de Cité Universitaire de Paris een enorme groen long aan de zuidkant van de stad. Parc Montsouris werd tussen 1870 en 1880 aangelegd door Haussmann. Voor die tijd was dit een terrein met een aantal steengroeven en wat molens. Op dit heuvelachtige terrein is een fantastisch park ontstaan met als centrum het Lac Montsouris met een waterval en een trendy restaurant, Pavillon Montsouris. Het Park wordt doorsneden door een half in de grond verzonken RER-lijn die ook een halte heeft in het park zelf.
Rondom het park zijn nog wat aardige huizen te zien, zoals Maison Ozenfant van Le Corbusier en Maison Guggenbuhl van Lurçat aan de oostkant van het park en niet te vergeten La Maison Néerlandais van Dudok, de Fondation Suisse van Le Corbusier en Maison Deutsch de la Meurthe van Lucien Bechmann in de Cité Universitaire.
In het zuiden van het park ten slotte staat het opmerkelijke Mire du Sud. Dit is een markeringspunt van de oude Meridiaan van Parijs. Het noordelijke markeringspunt, de Mire du Nord, ligt in Montmartre. Het Observatoire in de buurt van Denfert-Rochereau vormt het middelpunt van het Franse meridianensysteem. Frankrijk heeft altijd intensief onderzoek gedaan naar plaatsbepalingen op aarde en tot in de 19e eeuw hanteerden zij hun eigen lengte- en breedtegradensysteem. In 1884 werd besloten zich aan te sluiten bij het algemeen aanvaarde Engelse lengte- en breedtegradensysteem waarbij Greenwich als ijkpunt geldt.
Van alle parken in Parijs is Jardin du Luxembourg natuurlijk de meest bekende en daarnaast imposant door de omvang en de ligging in de stad. Maar door Parijs heen vind je meer parken, bijna ieder arrondissement heeft zo zijn eigen groene plek. Die van het 17e arrondissement kennen veel mensen niet. Want die ligt wat verscholen en bovendien is de naam wat misleidend. Maar dit is een echt juweeltje. Square du Batignolle is op en top Paris Secret et Insolite.
Vlak achter Place du Docteur-Félix-Lobligeois in het 17e arrondissement is dit mooie 19e eeuws parkje te vinden. Ooit neergezet als onderdeel van de Haussmann aanpak in opdracht van Napoleon III en ontworpen door Adolph Alphand in 1862. De naam 
doet een pleintje vermoeden maar dat is het niet.
Het is een mooi parkje , aangelegd als een formele Engelse tuin met kronkelpaden en waterpartijen. Jardin des Batignolles was denk ik meer op zijn plaats geweest.
Het pad dat het hele park doorkruist heet Allee Barbara, naar de chansoniere Barbara .
Als je het parkje doorsteekt vanaf Place du Docteur-Félix-Lobligeois en rechtsaf slaat op de Rue Cardinet kom je na een paar honderd meter in een volgend park. Het Martin Luther King park is een 20ste eeuws park . Meer info >>>
De ingang van Square des Batignolles aan het einde van het pleintje Place du Docteur-Félix-Lobligeois
Sinds 1992 kun je dit prachtige, moderne park bezoeken.
Het is aangelegd op de plaats waar vroeger de Citroën-fabrieken stonden. Beroemd zijn de schitterende fonteinen, de waterpartijen, de tuinen op kleur, de hardhouten kassen en de luchtballon waarin je 150 m boven Parijs uit torent.
In het Jardin des Plantes kom ik met enige regelmaat maar ik was nog nooit naar de Botanische tuinen geweest aan de rand van het Bois de Boulogne in het 16e arrondissement. Het Jardin des Serres d’Auteuil !
Het is op zijn minst een bijzondere plek te noemen.. zo ingeklemd tussen de Boulevard Peripherique en de tennisvelden van Roland Garros.
Voor Parijskenners en liefhebbers is het een bijzondere plek om eens te verkennen. Wacht niet te lang want er zijn allerlei plannen zijn om de Roland Garros terreinen uit te breiden ten koste van de Jardin Botanique.
Vorig jaar november ben ik er wezen kijken op een prachtige zonnige woensdag middag. Wat een feest. Je wandelt van kas naar kas tussen de prachtigste planten en bomen. Alles vrij toegankelijk. Hier en daar wat babbelende Fransen …die van het najaarszonnetje genoten. En verder …..Wat een oase van rust!
Parc de Bercy (12e arr., metro Bercy): op de plaats van het vroegere wijndepot Bercy, waar wijnvaten uit Bourgondië werden uitgeladen, ligt sinds 2001 een modern park aan de Seine tegenover de Bibliothèque Nationale. Een aantal kenmerken van het depot zijn bewaard: het patroon van de straten, oude spoorrails en oude kastanjebomen. Er is een moestuin die bijgehouden wordt door Parijse schoolkinderen. Verder vind je er een belvedère, een vijver, een romantische tuin, een terras met uitzicht op de Seine en een rozentuin met 90 soorten rozen.
In Parijs worden ze wel aangeduid als Squares, geen pleintjes maar postzegelparkjes die je op verschillende plekken in Parijs tegenkomt. Meestal kom je ze bij toeval tegen als je door Parijs slentert. Ze hebben altijd een bepaalde charme: klein maar fijn. Al eerder schreef ik over Square des Batignolles, nu een paar andere kleine parkjes.
Square Louvois vind je tegenover de oude Bibliothèque de France (2e arr.). Een rustig parkje met in het midden een mooie fontein van Visconti met beelden die Frankrijks belangrijkste rivieren voorstellen: Seine, Loire, Rhône en Garonne. Vroeger stond hier een operagebouw. Heel geschikt om even uit te rusten op de bankjes rond de fontein.
Square du Vert Galant (1e arr.), rechts van de Pont Neuf als je van Châtelet komt. In het kleine groene parkje vind je op het uiterste puntje het standbeeld van de Vert Galant te paard, oftewel koning Henri IV, die nogal bekend stond als een vrouwenjager. Vanaf de bankjes onder de wilgen heb je een schitterend uitzicht over de Seine met de Pont des Arts, de Quais en het Louvre.
Op de Square Laurent-Prache, rue de l’Abbaye (6e arr.) staat een beeld van het hoofd van Dora Maar, gemaakt door Picasso als hommage aan zijn vriend Guillaume Appolinaire. In het parkje kun je ook de ruïnes bekijken van de Chapelle de la Vierge uit de 13e eeuw, die geleund staat tegen de klokketoren van de Eglise de Saint-Germain-des-Prés.
Tot slot Square Jehan Rictus, een parkje in Montmartre, achter de Place des Abbesses (18e arr.). Hoewel er mooie oude rozen staan en fruitbomen, is het plein vooral bekend om de Mur des Je t’Aime. Op een oppervlakte van 40 vierkante meter staat ‘Ik hou van jou’ geschreven in 311 talen. Frédéric Baron, componist en muziekschrijver, verzamelde de teksten en calligrafe Claire Kito schreef ze op.